Mendjemadhësia e një mbrojtësi të dobët të vehabistëve

Halil Ibrahimi me qëllim ka keqinterpretuar artikullin tim në lidhje me Vehabitë, të botuar në Gazetën Java.

Të mundohesh me injorua pa kurrfar argumentesh bindëse një realitet në të cilin jeton, kjo d.m.th. të jeshe injorant. Duke e lënë anash esencën e shkrimit tim, Halili ka ofruar demagogji dhe insinuata.

Nuk është faji im por është paraqitja e Vehabive në tokat shqiptare, paraqitja e tyre te fqinjët tanë, si dhe zgjerimi i tij si fenomen global prapa të cilit qëndron Arabia Saudite (vendlindja e M.A. Vehabit) e plot faktorë të tjerë, që më kanë shtyrë të shkruaj për këte çështje.

Me 15.04.'07., e kam dërguar shkrimin tim për botim në "Java", kurse me 19.04.'07., ndërhyrja e policisë serbe pati si epilog humbjen e jetës së Ismail Prentic.

Në fillim të shkrimit kam thënë se: "... është fjala për besimtarë muslimanë, të cilët mes vete kanë lidhje shpirtërore me besimtarët tjerë (pra, me të gjithë myslimanët), anipse Vehabitë e komentojnë ndryshe islamin". Ky qëndrim imi është në frymën islame, sepse muslimanët janë vëllezër. Halilit, vehabist, kjo si ka bërë përshtypje dhe thotë: "Baxhakut mund të mos i ketë bëre ubdate lajmeve, por ai u vra në Sanxhak". Qëndrim tepër naiv, dashakeq. Thashë, shkrimin tim e kam dërguar 4 ditë para se të vritej i ndjeri Ismail. Nëse lajmi ka qenë dezinformatë, nuk kam thënë se ne duhet t'i besojmë.

Rasim Ljajic, kryetar i SDP, ka vlerësuar se akcioni i policisë ishte kulmi i krizës prejse ishin paraqitur Vehabistët në Sanxhak, ("Oslobodenje", 23.04.'07.). Athua edhe kjo, sipas Halilit, qenka dezinformatë?

U desh te fliste ish-ministri Fatmir Rexhepi, dhe pastaj të paraqitet trimi Halil, i cili thotë: "Po të kishin gjykatat tona 'vehabitë' në përbërje të tyre, në këtë rast dikujt (mendon për F. Rexepin) do të duhej t'i pritej gjuha për rrena qëllimkëqija që shkojnë në dëm të kauzës së Kosovës". Po si është e mundur që qëndrimet e vehabistëve të mbrohen rrejshëm në emër të kauzës së Kosovës? Është kosovar apo nga ndonjë vend arab, i guximshmi Halil? Athua shqiptarët tjerë (jo-vehabi), që punojnë nëpër gjykata, nuk qenkan muslimanë dhe njerëz të mirë? Me një gjuhë të tillë nuk mund të mbrohet as Islami e as kauza e Kosovës. Përkundrazi, ato kompromitohen dhe dëmtohen.

Në rrugën e Islamit nuk jam kalimtar i rastit e as besimtar naive e i padijshëm. A e di Halili se ku janë shqiptarët muslimanë të cilët vuajnë nga servilizmi?

H. Ibrahimi thotë: "Loja dhe përfolja e 'terrorizmit islamik' dhe e 'vehabive' është më e preferuar viteve të fundit ...". Po, kjo është e vërtetë sikurse shkaqet dhe bartësitë e tyre. Unë kam bërë fjalë për vehabistët, jo për 'terrorizmin islamik'. Sikur të bëja fjalë për 'terrorizmin islamik', do te thosha se ai është 'terrorizm anti-islam', i cili rrezikon paqen botërore. Islami është fe e paqes.


Halili kot më ngatërron me të paqena

Nuk do të përdori fjalën hipokrizi por, a mundet me i mbrojtë të drejtat dhe liritë e njeriut Halili, i cili vihet në mbrojtje të atyre vehabive të cilët kanë ushtruar dhunë kundër njerëzve zyrtarë (imamëve, myezinëve, mytevelive) dhe besimtarëve nëpër xhamia, për çka kam cituar myftiun e Sanxhakut, Muamer Zukovic, i cili thotë: "... kemi incidente nëpër xhamia dhe më së shumti në xhaminë qëndrore të cilën (vehabistët) e kishin zgjedhur si më të rëndësishmen në Novi Pazar. Organizata e vehabistëve e ka përfaqësinë e vet në Kosovë". Nëse Halili, i dijshëm, e ka lexuar shkrimin tim të botuar në "Java", atëherë pse nuk ka bërë fjalë për këto fakte? Halili i mohon faktet dhe nuk distancohet nga veprime të tilla ant-islame.

Titulli i artikullit tim, "A janë vehabitë kanceri i fesë islame?", nuk është imi, por si e kam thënë, është citat dhe autor i tij është Senad Agic, njëri prej imamëve kryesor në Amerikë, ("Oslobodenje", 7.04.2007.). Unë këtë fjali e kam cituar, sepse Halili në shkrimin e tij (gazeta "Besa", 21 shkurt '07.), "vehabistët i paraqet si melaqe (engjuj)". Prandaj, Halili, ne vend të gënjeshtrave dhe fjalëve ofenduese të cilat m'i drejton mua, duke thënë, "vjell gjithë atë padije karshi tyre", ka qenë dashur t'i pergjigjet imamit Senad, dhe lexuesve se, cila është e vërteta në lidhje me vehabistët?

Ne shkrimin tim nuk mund të gjenden shprehje si: "... vehabitë shqiptarë një rrezik i madh ...", sikurse shpif me pafytyrësi në reagimin e tij Halili.

Sa u përket fotografive të botuara me shkrimin tim, ato i ka zgjedhur për botim vet redaktori, pa pëlqimin tim. Sa kanë qenë në nivel të profesionit gazetar, kjo është diçka tjetër. Kryesorja është se pas kësaj nuk fshihen qëllime të këqia.

Ngutja dhe paragjykimet nuk janë cilësi të muslimanit, qoftë ai Halili, mbrojtësi i vehabistëve, i cili të tjerëve u kërcënohet me "prerje të gjuhës", kurse veten e harron.

Prandaj, retorika e varfër e Halilit, për 'teori amatore', perveç tjerash dëshmon qëllimin tejet dashakeq të një fanatiku shpirtngusht. Unë në shkrim kam përmendur emrin e Ismet Prenic'it (sot edhe ky i ndjerë), dhe të Jusuf Borcicit, fotografitë e të cilve i kam parë përmes ekraneve televizive dhe nëpër gazeta. Në lidhje me pamjet e tyre unë e kam thënë të vërtetën, e cila ka qenë e prekshme për të gjithë. Të njëjtat fotografi, se bashku me këtë shkrim, po ia dërgoj për botim "Javës".

Qëllimi im nuk ka qenë të mbaj ligjerata fetare, e as histori për M.A. Vehabin. Dihet se në botën islame janë të njohura katër medhhebe (shkolla juridike islame), dhe se populli shqiptar e praktikon medhhebin (shkollën juridike) Hanefi, së cilës i takoj edhe unë.

Vehabitë pretendojnë që me forma tjera, pra jo në kuadër të Bashkësisë Islame të Kosovës, të ndryshojnë interpretimin tradicional të normave islame, të cilat jetojnë me myslimanët e kësaj toke më tepër se pesë shekuj. Gjithashtu, dihet se Vehabitë, ose si e quajnë vetveten - selefi (selefizëm) - d.m.th. jomedhhebizëm, gjë që nënkupton se Vehabistët janë kundër katër medhhebeve ekzistuese (shkollave juridike islame). Dhe, këtu qëndron problemi kryesor për të cilin hesht Halili, i cili mendon se është i guximshëm. Po pse atëherë po i frikohet të vërtetës në lidhje me Vehabistët?

Sipas H. Ibrahimit, unë s'paskam "njohuritë themelore rreth religjionit", atëherë do ishte mirë që ata që flasin për vehabizëm, shiizëm, bektashizëm dhe në emër të 16 sekteve tjera islame, të përgjigjen në pyetjen: "pse deri me sot nuk mundësua çlirimi dhe bashkimin e Ymetit Muhammed, së paku në shtetet e Lindjes së Mesme (pra, aty ku është vendlindja e Islamit dhe e Vehabit)?"...


Halili, heshtë për të gjitha këto. Pse?

Si e vlerëson Halili, shqiptar vehabist (selefi), ndarjen e tarikatit të Bektashinjëve që u shpall (me 1994) fe e katërt në Shqipëri? Çka do të ngjajë me popullin shqiptar dhe fenë islame nëse pas një kohe paraqiten sekte si Ahmeditë, Vehabistët ... si ngjau në Bosnjë, Shqipëri, për t'u regjistruar si fe?

Pse nuk ka kuptuar Halili se unë duke kritikuar sektet përçarëse kam mbrojtur Islamin. Brengosja dhe interesimi im për Islamin dhe muslimanët është legjitim. Nuk kam bër seleksionimin e muslimanëve. Jam i angazhuar për bashkim dhe unitet. Vetëm kam përmendur rreziqet konkrete dhe bartësit e tyre.


Si veprojnë Vehabistet (selefit) në Shqipëri? Vetëm një shembull: "Lindja e një formacioni paralel me Komunitetin Musliman nuk duket shumë e rastësishme pas disa zhvillimeve të kohëve të fundit. Kështu, duhet të risillet në vemendje se vetëm pak javë më parë, me kërkesë të disa përfaqësuesve të linjës së fortë, u tentua ndryshimi i nenit 2 të statutit të Komunitetit Musliman. Në këte nen është përcaktuar se tradita fetare në Shqipëri është ajo 'Hanefi', pra, linjë e butë, ndërkohë që u kërkua ndryshimi i saj ne traditen kuranore qe perfshin edhe linjen e fortë të quajtur 'Vehabizëm'", (alb-muslimnews). Halili i shumëdijshëm për këto tendenca hesht.

Nëse edhe këto janë "polemika boshe", atëherë pse Halili është paraqitur me shkrimin e tij në Gazetën Java? Për të ofenduar kundërshtarin në mendime dhe për të irituar lexuesit?

Vehabistët, që e quajnë veten edhe unitarist dhe pasues të ehli sunnetit, refuzojnë (prveç medhhebet) edhe imametin shiit dhe institucionin e hilafetit, duke pohuar se hilafet universal nuk duhet të ketë. Edhe për këte dallim të papajtueshëm Halili nuk bën asnjë fjalë. Pse?

A mos duhet që para se t'i shtroja këto çështje të marrë leje nga i guximshmi Halil?
A janë këto tabu tema për shumë intelektualë (aq sa janë) shqiptarë muslimanë /jo vetëm/ të Kosovës?

Në lidhje me sektet, teologu Nexhat Ibrahimi në një shkrim me titull, "Roli i sekteve në trojet shqiptare", mes tjerash, thotë: "Mendojmë se është koha e fundit që Bashkësia Islame në Kosovë, Komuniteti Musliman në Shqipri e Rijaseti në Maqedoni, intelektualisht dhe shkencorisht, guximshëm dhe bindshëm të mbrojë vlerat e veta mbi njëmijëvjeçare në këto toka. Roli i sekteve destruktive në këto toka do të jetë fatal si për bashkësinë islame të vendit, ashtu edhe për perspektiven politike të vendit", ("Besa", 20 shtator '06).

Halili, duke injoruar problemet esenciale, thirret në, "udhëzime thjesht fetare për kthime në traditën e Kur'anit dhe sunnetit". E di Halili mirë që edhe muslimanët sunnit, pra, edhe shqiptarët muslimanë, e ndiejnë veten si pasues të ehli sunnetit, i cili gjithashtu thirret në të njëjtat burime fetare. Cilët muslimanë, sipas Halilit, kanë të drejtë në qëndrimet e veta? A nuk është kjo tendencë për përçarje dhe ndarje të reja te shqiptarët muslimanë?

Nuk e kam ditur se do të dalë në provim para të shumëdijshmit e të guximshmit Halil, i cili në vend se të ketë ndonjë qëndrim kritik në lidhje me aktualitetin (dhe pas vrasjes se I. Prentic'it), ai vazhdon t'i lavdërojë vehabitë dhe, përveç Shehezades, fërkohet edhe me "veprimet pedofile të priftërinjëve katolikë". Kjo është irituese dhe fare e pakuptimtë.

Autor: Nafi BAXHAKU, qershor 2007.