Përhapja e Vehabizmit
Vehabizmi u përhap kështu nga vehabistët në fiset arabe për 140 vjet, derisa osmanët e ndaluan përkohësisht atë me fushatën e tyre në Afrikën e Veriut. Por, me rënien e Hilafetit Osman, Britania dhe Italia përsëri arritën ta vendosnin këtë territor nën kontrollin e tyre dhe, të shikojnë mrekullitë, Vehabizmin pas Luftës së Dytë Botërore, megjithë krijimin e të ashtuquajturës Izrael hebraik si fqinj, Vehabizmi bëhet një shkollë jashtëzakonisht e fuqishme brenda islamit. Ndërsa Izraeli u forcua, kështu vepruan edhe Arabia Saudite, dhe kështu vepruan edhe Vehabistët.
"Kujtimet e z. Hempher" i cili zbulon në detaje se si britanikët spiunuan në Lindjen e Mesme në mesin e shekullit të 18-të, duke bërë kontakte me Ibn Abdul Vehabin me qëllim të krijimit të një versioni subversiv të Islamit që do të ndante ndjekësit e tij nëse do të ishte e nevojshme.
Le të kujtojmë se arabët filluan të pranojnë besimin apostolik të krishterë shumë kohë më parë gjatë Perandorisë Romake, derisa kryqtarët dhe ushtarët e perandorit romak Konstandinit u kthyen në këtë besim në shekullin e tretë. Duke kuptuar se nuk ka pasues të besimit apostolik të krishterë në Vatikan, pasi u paraqitën këta "ujqër" të maskuar si "dele", përhapja e këtij krishterimi të rremë në vendet arabe nuk kaloi ashtu siç ndodhi në Evropën Perëndimore naive dhe injorante midis analfabetëve, pushtetarëve të pangopur evropianë.
Por për hir të kolonizimit më të lehtë dhe sa më shumë plaçkitje të jetë e mundur, duhej bërë një ndarje midis këtyre popujve (muslimanë), dhe kjo u bë në shekullin XIX duke formuar shumë shtete të vogla (bashkim ose shkëputje e fiseve individuale), formimi i bashkësive të reja etnike (të fiseve të përziera), dhe në fund imponimi i demokracisë, ku qytetarët ndahen në parti. Kështu që, bashkësia shoqërore nuk mund të funksionojë kurrë në mënyrë harmonike në një periudhë të gjatë kohore dhe shpërbëhet lehtë dhe futet në konflikte.
Megjithatë, leva kryesore në doktrinën e ndarjes ishte krijimi i një forme tjetër të Islamit dhe ky ishte Vehabizmi. Me kalimin e kohës, kjo lëvizje islame ka kompromentuar të gjithë Islamin në botën perëndimore, duke shkaktuar frikë nga muslimanët. Në thelb, kjo frikë ishte e domosdoshme për kartelin tregtar në Londër, i cili kishte frikë nga tregtarët arabë të aftë, veçanërisht sistemi bankar islam, i cili nuk bazohej në normat e interesit të gjelbëruar dhe krijimin e parave të interesit joekzistues (spekulues). Ai sistem islam mbështetej në një shkëmbim të shëndetshëm ekonomik të mallrave dhe një monedhe të qëndrueshme prapa së cilës qëndronte ari.
Me ndihmën e vehabistëve dhe veprimtarive të tyre subversive, Perandoria Osmane u shkatërrua dhe në vitin 1932 u krijua Arabia Saudite, baza tregtare e Londrës për Lindjen e Mesme dhe për tërë Afrikën. Me themelimin e Arabisë Saudite, Vehabizmi u bë shkolla mbizotëruese islame në këtë vend. Ndërsa Sauditët kishin lidhje shumë të forta biznesi me Perëndimin përmes shitjes së naftës, veçanërisht me Shtetet e Bashkuara (të cilat lidhën vlerën e dollarit me naftë Saudite dhe ndikimin Saudit në Opec), shuma e madhe e parave që rridhnin në Arabinë Saudite mundësuan përhapjen e këtij mësimi përreth vendeve arabe tashmë në Pakistan dhe në mbarë botën. Kudo ku i duheshin imperialistët britanikë. Anglezët e varfër nuk e dinë as kush po drejton vendin e tyre dhe kush po hedh mbi ta këta militantë. Sot, ata kanë përmbytur tërë Evropën Perëndimore. (Ku shfaqet një pasqyrë joreale e Islamit).
Ata historianë që mbronin Vehabizmin, si një reformë e ligjshme e mësimit islam, u përpoqën të mbulojnë "Kujtimet" e përmendura dhe t'i paraqesin ato si false. Këtu përfshihet Bernard Heikel, një profesor i studimeve të Lindjes së Mesme në Universitetin Princeton, i cili supozon pa asnjë provë mbështetëse që "Kujtimet" u shkrua nga Ajub Sabri Pasha.
Megjithëse "Kujtimet" u shfaqën në vitin 1970, Pasha shkruajti versionin e tij të historisë Vehabiste qysh në vitin 1888. Sabri Pasha është një shkrimtar i njohur osman dhe admirali detar turk, i cili shërbeu në ushtrinë osmane në Gadishullin Arabik dhe shkroi për historinë e tyre. Kjo përfshin librin "Fillimet dhe përhapja e Vehabizmit", ku ai rrëfen shoqërinë dhe komplotin e Ibn Vehabit me Hemferin.
Pra, është e qartë se osmanët, si dhe Sadam Huseini, e dinin se ku po frynin erërat shkatërruese në botën islame dhe kush po i prish ato. Nëse historianët tanë studionin periudhën e sundimit turk në Ballkan nga ky aspekt, mund të shohim më mirë kush ishte me të vërtetë prapa shtypjeve kryesore turke në atë kohë dhe kush u mërzit nga Obrenovićët që ishin pjesë e këtij hilafeti turk. Sidomos nëse dimë për rolin e përsosur të Jezuitëve dhe Vatikanit në tërë historinë Vehabiste, të cilën do ta shohim më vonë.
Autor: Ivona ZHIVKOVIQ
_________________________
Shkëputur nga Artikulli: "Vehabistët dhe lidhja Britaniko-Islame: Lufta publike, punët sekrete!".