Haxhi pastrim nga mëkatet

Haxhi pastrim nga mëkatet, Haxhi e forcon devotshmërin, Allahu i dhuron begati atij që ska mundësi të shkoj në Haxh, Haxhi pikturon ligje humane për njerëzimin, Haxhi është një mesazh për mbarë njerëzimin, Islami është fe e gjithë globit, Oj botë bashkohu.

Falendërimi i takon Allahut xh.sh., përshendjetjet tona me selam janë për të dërguarin e tij Muhamedin s.a.v.s., për shokët ë tij, për familjen e tij dhe për të gjithë ata që e ndjekin rrugën e tij deri në ditën e gjykimit.

O ti vëlla i dashur, nëse je nga ata që i je përgjigjur thirrjes së haxhit, lutja të është është pranuar, dhe u është mundësuar të jeni delegatë të Allahut xh.sh., mysafir të Tij. Dije se kulmi i lumturisë së kësaj bote, ngritja e vlerave shpirtërore dhe çelësi i të mirave e ka një titull, "Allahu të jetë i kënaqur me ty". Sa herë që bën dua Ai të don, sa herë që e thërret Atë, Ai të dhuron: "Allahu ju garanton falje (mëkatesh) e begati, Allahu është dhurues i madh, është i dijshëm", (Bekare 268).


Haxhi pastrim i mëkateve:

Haxhi është udhëtim i zemrave të ndritura me besim, vrapojn te krijuesi dhe shpikësi i tyre, synojn shtëpin e Allahut Mesxhidi Haramin, i bindur se do ti lehtësohet barra e tij, do ti pastrohet regjistri i tij, dhe të kthehet nga haxhi i pastër sikur që e ka lindur nëna e tij. Nga Ebi Hurejrete r.a. ka thënë: Ka thënë i dërguari i Allahut s.a.v.s.: "Kush e bën Haxhin në këtë shtëpi, nuk shan, nuk ofendon është kthyer sikur që e ka lindur nëna e tij".


Haxhi të forcon devotshmërin:

Pasi të kthehet muslimani nga ai udhëtim, ka përfituar diçka e ajo është: "frikën dhe dashurinë e Allahut xh.sh.". Ajo i jep forcë, jetë e lumturi ku thotë Allahu xh.sh.: "Haxhi është në muajt e caktuar e kush bën (ia fillon të zbatojë) haxhin në këta muaj, nuk duhet afruar gruas, nuk bën të merr nëpër këmbë dispozitat e sheriatit, as nuk duhet shkaktuar grindje. Cka punoni nga e mira, All-llahu di për to. Dhe përgatituni me furnizim (për rrugë), e furnizimi më i mirë është devotshmëria, e ju të zotët e mendjes kini dronë Time", (Bekare 19.).

Haxhi na përkujton udhëtimin në botën tjetër, për këtë na nxit që sa më shumë të pregatitemi me devotshmëri, që është kryesorja për pranimin e veprave tek Allahu xh.sh.: "Vërtet Allahu pranon veprat vetëm nga të devotshmit", (Maide 27). Dhe me devotshmëri arrihet lumturia, qetësia në këtë botë. Sa e bukur është fjala e poetit:

Nuk po shoh lumturinë në grumbullimin e pasurisë ... Por devotshmëria është ajo që më bën të lumtur,
Devotshmëria në Allahun është grumbullimi më i mirë ... E Allahu është ai që e jep edhe më shumë.

Si mos të qetësohet dhe gëzohet kur ai e ka arritur dashurinë dhe mbrojtjen e Allahut: "Më të vërtet Allahu i don ata që i frikësohen Atij (janë të devotshëm)", (Tevbe 4).

Nëse Allahu është me të, atëherë gjitha gjërat janë tek ai. Nëse Allahu largohet nga ai, atëherë të gjitha gjërat i ka refuzuar sa që edhe shpirtin e tij që e ka mes dy anëve.

Druajtja e Allahut është rruga e shpëtimin nga zjarri, fitore e xhenetit në ditën e gjykimit thotë Allahu xh.sh.: "Pastaj, (pas kalimit pranë tij) do t'i shpëtojmë ata që ishin ruajtur (mëkateve), e zullumqarët do t'i lëmë aty të gjunjëzuar", (Merjem 72).

"Ato janë xhennetet që do t'ua trashëgojmë robve Tanë që ishin të ruajtur", (Merjem 63).

Pasi që kryerja e obligimit të haxhit është një herë në jetë, atëherë muslimani kthehet nga haxhi me pregatitje të fortë dhe të madhe të devotshmëris, që ajo pregatitje dhe ai përfitim i shërben deri sa të jetoj, dhe kështu pse të mos e mbush zemrën e tij me pregatitje, dhe ta karikuroj zemren me elan të gjatë të devotshmëris ndaj Allahut, me frikën ndaj tij dhe me respekt, me mbikqyrjen e përhershme të Tij, të lidhet me botën tjetër, dhe të shpresoj për të mirat e Allahut xh.sh.: "Po shpërblimi i botës tjetër, gjithsesi është shumë më i mirë për ata që besuan dhe ata që u frikësuan dhe u ruajtën", (Jusuf 57).


Allahu i jepë begati atij që nuk mund të shkoj në Haxh:

Pastrim nga mëkatet: O ti vëlla, që nuk të ka caktuar Allahu shkuarjen në haxh, Zoti yt nuk ti ka ndërprer dhuntit e tija, nuk është koprrac me ty pse nuk të ka zgjedhur ty, ngase ai të ka obligue disa adhurime të cilat të pastrojn ty nga mëkatet dhe gabimet:


Pendimi i sinqertë:

Thotë i dërguari i Allahut Muhamedi s.a.v.s.: "Penduesi i gjynahit - mëkatit është sikur nuk ka bërë gjynah fare". Kështu që muslimani duhet të shpejtoj për tu penduar sado që të jenë gabimet e tija. Dhe të pendohet e rikthehet te Zoti i tij sado që të jenë gabimet, përndryshe ai e humb shpresën e mëshirës nga Allahu xh.sh.: "Thuaj: "O robërit e Mi, të cilët e keni ngarkuar me shumë gabime veten tuaj, mos e humbni shpresën ndaj mëshirës së All-llahut, pse vërtetë All-llahu i falë të gjitha mëkatet, Ai është që shumë falë dhe është mëshirues"!", (Zumer 53.)

Abdesti për namaz: Nga Ebi Umame r.a. ka thënë: Ka thënë i dërguari i Allahut s.a.v.s.: "Kur të merr abdest muslimani i dalin mëkatet nga veshi, syri dora, këmba e tij, dhe kur ulet edhe vendi kërkon falje për të, i falet".

Namazet pesë: Nga Ebi Hurejrete r.a se e ka dëgjuar Muhamedin s.a.v.s. duke thënë: "A e keni parë kur ndonjëri nga ju e ka një lum para shtëpis, dhe lahet në të pesë herë në ditë a i mbetet gjë e ndyrë në trupin e tij". Thanë jo nuk i mbetet gjë e ai tha: "Kjo është njëjtë sikur namazet pesë, me ato Allahu i fshinë gjynahet". Në të njëjten kohë bëhet pastrimi i trupit dhe i zemrës, arrihet pastrimi i jashtëm dhe ai i mbrendshëm.

Nga Abdilah bin Mesudi r.a. nga i dërguari i Allahut s.a.v.s. që ka thënë: "Do të digjeni e do të digjeni dhe nëse e faleni sabahun do të pastroheni, pastaj do të digjeni dhe do të digjeni dhe nëse e falni drekën do të pastroheni, pastaj do të digjeni dhe do të digjeni dhe nëse e falni ikindin do të pastroheni, pastaj do të digjeni dhe do të digjeni dhe nëse e falni akshamin do të pastroheni, pastaj do të digjeni dhe do të digjeni dhe nëse e falni jacinë do të pastroheni, pastaj do të fleni dhe nuk u shkruhet asgjë deri sa të zgjoheni".

Namazi i xhumas dhe agjërimi i Ramazanit: Nga Ebi Hurejrete se i dërguari i Allahut s.a.v.s. thoshte: "Namazet pesë, Xhumaja deri në xhuma, Ramazani deri në ramazan, janë falje e gjynahëve mes tyre nëse largohet nga të mëdhajat".

Agjërimi i ditës së Arafatit: Nga Ebi Katade se i dërguari i Allahut s.a.v.s. ka thënë: i ka thënë atij një njeri çfarë shpërblimi ka dita e Arafatit? Tha: "Allahu i fal gjynahet e vitit të kaluar dhe këtij viti". I tha prapë ai: O i dërguar i Allahut çfarë shpërblimi ka agjërimi i Ashuras? Tha: "Allahu fal gabimet e vitit që ka kaluar".

Umra dhe Haxhi: Muslimani i cili e fal namazin e sabahut dhe ulet e pret derisa të lind dielli, dhe i fal dy reqate ka arritur sevapet sa shkuarja në haxh dhe umre: "Nga Enesi r.a. ka thënë: Ka thënë i dërguari i Allahut s.a.v.s. kush e fal sabahun me xhemat pastaj ulet dhe e përmend Allahun deri sa të lind dielli, pastaj i fal dy rekate shpërblimin e ka sa të haxhit dhe umres", ka thënë Muhamedi s.a.v.s.: "plotësisht, plotësisht, plotësisht", (duhet kuptuar nuk e ka kryer obligimin e haxhit por ka sevapet sa të haxhit).

Adhurimet në përgjithësi me rite e ligje, të shtojn devotshmërin: Pasi në Haxh po përfitojm dhe shtojmë devotshmërin, kjo tregon se të gjitha adhurimet që i kryen dhe i zbaton muslimani janë rrugët e devotshmëris. Thotë Allahu xh.sh.: "O ju njerëz, adhurojeni Zotin tuaj, i cili ju krijoi juve dhe ata që ishin para jush ashtu që të jeni të devotshëm (të shpëtuar)", (Bekare 21).

Thotë Allahu xh.sh.: "O ju që besuat, agjërimi u është bërë obligim sikurse që ishte obligim edhe i atyre që ishin para jush, kështu që të bëheni të devotshëm", (Bekare 183).

Bile edhe ligjet dhe ndëshkimet janë rrugë e devotshmëris: "O ju të zotët e mendjes, kjo masë e dënimit është jetë për ju, ashtu që të ruheni (nga mbytja e njëri-tjetrit)".

Nga këto adhurime kemi që përseriten çdo ditë siq janë namazet. Ka nga ato që përseriten çdo javë siq është xhumaja. Ka nga ato që përseriten çdo vit siq është agjërimi. Nga të gjitha këto karikohet zemra me pregatitje devotshmërie që ka nevoj deri në kohën e zbrasjes dhe rimbushjes, më pastaj. Namazi, gjurmët e tija i ka me orë për atë edhe obligohet pesë herë në ditë. Xhumaja e ka ndikimin e saj për një javë dhe obligim është për çdo javë. Dhe agjërimi duhet të pregatitesh për një vit dhe muslimanit ti mjaftoj për 11 muajt tjerë ajo pregatitje deri në ramazanin tjetër.

Me këto pregatitje stabilizohet jeta, vjen dhe shumohet bereqeti e mira dhe dituria, dhe varrosen rrënjët e së keqes dhe prishjeve, dhe arrihet kontrolli i animeve të shpirtit dhe baraspeshes së njeriut. Çdo njeri bëhet i sigurt për vetveten pasurinë, moralin e nderin e tij dhe atëherë muslimani është i mbrojtur i sigurt nga gjuha dhe dora e muslimanit.


Haxhi pikturon rregulla humane për njerëzimin:

Sikur njerëzimi ti kthehej islamit, ata do të hynin nën hijen e tij të lezetshme e do të jetonin të lumtur në këtë botë, me ato programe që islami ka vendosur nga ligjet dhe kushtetuta ë tij për të mirën e njerëzimit. Ka ardhur islami i pastër që të thërret në zbatimin e këtyre rregullave që i obligon Kurani Kerimi dhe suneti i Resullullahut s.a.v.s.. Por nuk mjafton vetëm ana teorike pa aktivitiet praktik. Duhet mishëruar këto domëthënje dhe pretendime në shpirta dhe zemra. Të zbukurohen dhe ruhen me gjymtyr se kështu e kuptojm se edhe Haxhi pasqyrohet me vepër praktike, aktivitet. Siq thotë Allahu xh.sh.: "Nuk bën të merr nëpër këmbë dispozitat e sheriatit, as nuk duhet shkaktuar grindje", (Bekare 197). Duke e bërë më të qartë këtë, thotë Imam Hasan El-Bena: "Fjala nuk duhet të jetë në kundërshtim me veprën dhe vepra nuk duhet të jetë në kundërshtim me angazhimin". Bëje kuvendin ku është vendi. Pasi Islami është një mision i madh Allahu ka obliguar haxhin. Ihrami që detyron të largohet haxhiu nga rrobat e tija të rëndomta, ai është i thjeshtë dhe me ngjyrën e njëjtë, çështja e arabëve në kohën e xhahilijetit është e çuditshme, ngase edhe ata e kanë ndier nevojën e ndrrimit të rrobave kur bënin tavaf, ose atëherë tavafain e bënin me rroba që bënin mëkate ndaj Allahut. Ata as nuk shfrytëzonin ndonjë pasuri në ndërtimin e Qabes nga përfitimi i vjedhur apo nga martesa ë jashtëligjshme apo nga magjistari.

A duhet ti harrojmë ne dhe çdo musliman tjetër këto domëthënje, të cilat nuk i kanë harruar mushrikët pabesimtar, si shenjterim dhe respekt për Qaben. E gjithë kjo, na jep me kuptue se aty pastrohesh dhe dëlirësh. Gjithashtu edhe barazia mes njerëzve me zhveshjen e simboleve të grupëve të veshjeve të tyre të rëndomta, të cilat janë gjithsecila më e mië se tjetra si në dukje ashtu edhe në material ngjyrë e format e tyre.

Me këtë Ihram, haxhiut i ndalohet edhe prerja e flokëve të tija apo prerja e thonjëve, apo ta këpus ndonjë degë apo të gjuaj a të vras kafshë, apo të i tregoj dikujt, apo ta ndjek një kafshë me qëllim të keq, qoftë edhe nëse e takon vrasësin e babait të tij, pasi e ka shansin ta marrë hakun por kjo është kalitje e madhe efikase që mëshirohet me domëthënjen e sigurisë dhe paqes. Qetësohen aty shpirtrat, përpunohen të rrahurat e zemres.

Veprimi praktik është më i vështirë se adhurimi, sa që nuk mund të sillesh me trupin tënd si të duash mos me e lëndue me qëllim, as afrimi me gruan as sjellja e keqe me krijesat përeth, vetëm se me ato që Allahu i ka lejuar dhe ato që i ka ndaluar.

Kjo Qabe e shenjtë, themelet e së cilës i vendosi Ibrahimi a.s. është bajraku i unitetit njerëzor dhe vllazëris njerëzore, është simbol i lidhjeve të zemrave dhe shpirtrave. All-llahu e bëri Qaben, shtëpinë e shenjtë, vend jetësimi (çështje të fesë e të jetës) për njerëz, (Maide 9).

Zemrat aty flladiten, ndonjëherë edhe rrotullohen, ato personifikohen, ndonjëherë përballë ka fytyra dhe lirohet, çdo namazli në çdo vend duke thirrur në një faqe duke e respektuar këtë unitet. Guri i zi aty është një pikë e takimit të ndjenjave e simboleve njerëzore, aty ka ndjenja vllazërore, kush e prek me dorë, është sikur i ka kapur për dore vllezerit ë tij nga njerezimi në përgjithësi, dhe kush e puth atë sikur u dërgon atyre atë përshendetjen e sinqeritetit, dashurisë me pamjen e vëllaut të dashur.

Në këto xhemerate, haxhiu qëndron para tyre duke u simbolizuar se forca e të keqes është futur në vet iblisin, Allahu e mallkoft atë, dhe se ai tash po pastrohet nga mëkatet, dhe po del nga gjynahet sikur që e ka lindur nëna e tij. Pasi ka qendruar në kodren e Arafatit, atij i zbresin mëshirat nga Allahu, dhe i shtohet bollëku, me këtë ai duhet të bëhet i dashur i Allahut, armik i shejtanit. Kjo është kështu pasi na transmetohet se më e urrejtur dhe më e rëndë për shejtanin, nuk ka se dita e Araftit për shkak se Allahu këtë ditë falë shumë njerëz, dhe i humb mundi dhe lodhja e shejtanit që është munduar me vesveset e tija ti largoj njerëzit nga rruga e drejtë, pasi Allahu i fali ngase ai është Errahmanu Rrahim.

Haxhi me të gjitha këto qëndrime, bën që zemra të lidhet me Allahun xh.sh., me shiprtra të lidhur - kapur nga mëshira e falja e tij, shpërblimet, kënaqësia e dashuria e Allahut në të gjitha ritet që i bë në vendet e shenjta dhe kulmin e tyre e qartëson thellësisht domëthënja e lutjes: "O Allah me Iman të plotë në ty, me besimin në librin tënd, me besnikrinë tënde, me pasimin e traditës - sunetit të pejgamberit tënd, nënshtrim për Allahun dhe mallkim për shejtanin". Kjo dhe sinqeriteti e zbukuron ndikimin e lëvizjeve dhe i begaton, derisa guralecët e vegjel të futen brenda xhemres së zjarrit duke e djegur shejtanin të krijuar nga zjarri.


Mesazh i përgjithshëm për tërë njerëzimin:

O ju njerëz dëgjoni: Islami është feja e Allahut, dërgesa e Allahut, e para dhe e fundit për njerëzit në tërësi, edhe para ardhjes së Muhamedit s.a.v.s. dhe pas tij: "Feja e pranueshme tek All-llahu është Islami", (Ali imran 19).

Këtë e dëshmojn të dërguarit e Allahut: Nuhu a.s. thotë: "Unë jam i urdhëruar të jem njëri prej muslimanëve"", (Junus 72).

E për Ibrahimin a.s. thotë Allahu xh.sh.: "Kur Zoti i vet atij i tha: "Dorëzohu"! Ai tha:< em>"Iu kam dorëzuar Zotit të gjithësisë"! E Ibrahimi i porositi bijtë e tij me këtë (fe), e edhe Jakubi. (u thanë) "O bijtë e mi, All-llahu ua zgjodhi fenë (islame) juve, pra mos vdisni ndryshe, por vetëm duke qenë muslimanë"!", (Bekare 131-132).

Gjithashtu thotë: "Zoti ynë, bëna neve dyve besimtarë të sinqertë ndaj Teje dhe nga pasardhësit tanë, njerëz të bindur ndaj Teje, na i mëso rregullat e ibadetit (adhurimit) tanë dhe falna neve, vërtet Ti je që falë shumë, je mëshirues"!, (Bekare 128).

Jusufi a.s. ka thënë: "më bën të vdes musliman dhe më bashko me të mirë!", (Jusuf 101).

Edhe Faraoni e pranon islamin duke u fundosur: "derisa e përfshiu atë përmbysja, e ai tha: "Besova se nuk ka zot tjetër pos Atij që i besuan beni israilët, edhe unë jam nga muslimanët"!", (Junus 90).

Tek çastet momentet e vdekjes se çdo njeriu thotë halifja Ebi Bekr Esidiku r.a. (atëherë beson pabesimtari, stabilizohet i prishuri dhe vërtetohet rrenacaku).

Islami është feja e gjithë kozmosit: Islami është fe për gjithë kozmosin, dhe atij i janë nënshtruar çka ka në qiell dhe në tokë: "A mos kërkojnë ata (ithtarët e librit) fe, pos fesë së shpallur nga All-llahu? E Atij i është dorëzuar gjithëçka ka në qiej e në tokë, me dashje e pa dashje dhe tek Ai kthehen", (Ali imran 83).

"Gjithçka që ka në qiej e në tokë i bën sexhde vetëm All-llahut me dëshirë ose me dhunë, (i bëjnë sexhde) edhe hijet e tyre në mëngjes e mbrëmje", (Rrad 15).

Islami nuk është vetëm për muslimanët, por është fe e njerëzimit në tërësi. Aty kanë hyrë muslimanët dhe i thërrasin edhe të tjerët për të shpëtuar. Edhe ne jemi këtu thirrës në të mirë dhe ndalues nga e keqja. Në besim ka mirësi për të gjithë njerëzit: "Ju jeni populli më i dobishëm, i ardhur për të mirën e njerëzve, të urdhëroni për mirë, të ndaloni nga veprat e këqija dhe të besoni në All-llahun. E sikur ithtarët e librit të besonin drejt, do të ishte shumë më e mirë për ta. Disa prej tyre janë besimtarë, po shumica e tyre janë larg rrugës së Zotit", (Ali imran 110).


Dëgjo oj botë:

Se vërtet paqja dhe qetësia, siguria dhe të siguruarit, drejtësia dhe barazia, liria dhe drejtësia shoqërore, krenaria dhe bujaria njerëzore, stabilizimi dhe lumturia njerëzore, largimi nga tmerret e luftrave, largimi nga të këqijat e krimineleve, zullumqarëve dhe robërimeve, shpëtimi nga frika dhe trishtimi, nuk mund të arrihen vetëm se nën hijen e Islamit që nuk e urren askënd kur të hyj në të: "Në fe nuk ka dhunë", (Bekare 256).

Drejtësin e realizon për të gjithë: "O ju që besuat! Bëhuni plotësisht të vendosur për hir të All-llahut, duke dëshmuar të drejtën, dhe të mos u shtyjë urrejtja ndaj një populli e t'i shmangeni drejtësisë, bëhuni të drejtë, sepse ajo është më afër devotshmërisë. Kini dro All-llahun se All-llahu di hollësisht për atë që veproni", (Maide 8).

Ekzistimin e llojit njerëzor e ka kurdisur deri në ditën e kiametit: "O ju njerëz, vërtet Ne ju krijuam juve prej një mashkulli dhe një femre, ju bëmë popuj e fise që të njiheni ndërmjet vete, e s'ka dyshim se te All-llahu më i ndershmi ndër ju është ai që më tepër është ruajtur (këqijat), e All-llahu është shumë i dijshëm dhe hollësisht i njohur për çdo gjë", (Huxhurat 13)

"Dhe ruajuni një ditë kur në të ktheheni te All-llahu, dhe secilit njeri i plotësohet ajo që e ka fituar, dhe atyre nuk u bëhet e padrejtë",(Bekare 281).

Dhe në fund i dërguari i Allahut Muhamedi s.a.v.s. e zbukuron dhe kompleton mesazhin e kësaj feje qysh nga Ademi a.s. dhe të gjithë pejgamberëve tjerë ku thotë: "Më të vërtet jam dërguar të plotësoj vlerat e moralit".

E lusim Allahun xh.sh. të na udhëzoj neve të gjithëve në rrugën e drejtë.

Autor: Sh. HULAJ